Łk 8,4-15
Gdy zebrał się wielki tłum i z miast przychodzili do Niego, rzekł w
przypowieściach: Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy siał, jedno padło na
drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło
na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło
między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w
końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny. Przy
tych słowach wołał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha! Wtedy
pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść. On rzekł: Wam dano
poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby
patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli. Takie jest znaczenie
przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy
słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca,
żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy,
gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą
do czasu, a chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie,
oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski,
bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu. W
końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa
sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą
wytrwałość.
Medytacja
Jezu, słuchanie Słowa Bożego wydaje nam się czasami takie banalne. Słuchamy cały czas tych samych fragmentów, niektóre znamy już nawet na pamięc. Dzieje się tak, gdy nie użyźniamy gleby naszych serc modlitwą, gdy jesteśmy twardzi i zamknięci jak skała. Jezu, otwieraj nasze serca, aby wsłuchane w Twoje słowo przemieniały się w Twoje serce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz